علم بومی و نسبت آن با علم دینی در چند دهه اخیر در کانون توجه اندیشمندان مسلمان بوده است. بنابر برخی خوانش‌ها از علم بومی، دست‌یابی عقل به علم، کاملاً بومی و تاریخی است. این رویکرد معمولاً در زمره نسبی‌گرایی و تکثرگرایی معرفتی قرار گرفته و استفاده از آن در مباحث علم دینی، با مبانی معرفت‌شناختی اسلامی در تعارض دانسته می‌شود. اما باید توجه داشت برخلاف تلقّی رایج و عرفی که نسبی‌گرایی را مفهومی عام درنظر گرفته و ریشه آن را در شکاکیت سوفسطائیان می‌داند که مابعدتجددگرایان آن را در ساحت‌های گوناگون بازتولید کرده‌اند، نسبی‌گرایی یک کل واحد نبوده و دارای انواع گوناگونی است. حسین کچویان یکی از اندیشمندانِ حوزه روش‌شناسی علم انسانی ـ اسلامی است، که با تبیین ماهیت بالضروره تاریخی انسان، عقل و علوم انسانی را متکثر می‌داند. این توجه به بومی بودن ذاتی علوم انسانی، سبب اتهام نسبی‌گرایی مردود از طرف برخی جریان‌های بدیل علم دینی گردیده است. نگارنده در این مقاله کوشیده‌اند تا با دقت در ابعاد مسئله و تفکیک میان آنچه مشهور به نسبی‌گرایی است، با نسبی‌گرایی مردود و نسبی‌گرایی معقول و با تبیین دیدگاه‌های اجتماعی این متفکر مسلمان، خوانشی از دیدگاه وی را ارائه دهند که نظر ایشان در مورد علم بومی گرفتار ایرادات معرفت‌شناختی انواع نسبی‌گرایی مردود نشود.
حدادی, علیرضا. (1398). پیگیری انواع نسبی‌گرایی در اندیشه حسین کچویان. فصلنامه علمی پژوهشی راهبرد فرهنگ, 12(45), 61-95. doi: 10.22034/jsfc.2019.95595
MLA
علیرضا حدادی. "پیگیری انواع نسبی‌گرایی در اندیشه حسین کچویان". فصلنامه علمی پژوهشی راهبرد فرهنگ, 12, 45, 1398, 61-95. doi: 10.22034/jsfc.2019.95595
HARVARD
حدادی, علیرضا. (1398). 'پیگیری انواع نسبی‌گرایی در اندیشه حسین کچویان', فصلنامه علمی پژوهشی راهبرد فرهنگ, 12(45), pp. 61-95. doi: 10.22034/jsfc.2019.95595
VANCOUVER
حدادی, علیرضا. پیگیری انواع نسبی‌گرایی در اندیشه حسین کچویان. فصلنامه علمی پژوهشی راهبرد فرهنگ, 1398; 12(45): 61-95. doi: 10.22034/jsfc.2019.95595
)