امروزه کمتر جامعه‌شناسی ضرورت توجه به مسئله عرفی‌شدن در ایران را به‌عنوان یکی از مهم‌ترین تهدیدات فرهنگی جامعه انکار می‌کند. بحث عرفی‌شدن دارای پیچیدگی‌‌ها و ابهام‌‌های متعددی است که بخشی از آنها به ملاحظات مفهومی بازمی‌گردند. این ابهام‌‌ها به‌طور قهری موجب آشفتگی‌هایی در تحقیقات تجربی عرفی‌شدن نیز گردیده و روایی آنها را با چالش روبه‌رو کرده‌اند. در این مقاله دو گام در جهت ایضاح بیشتر مفهوم عرفی‌شدن و هموارسازی مسیر به‌کارگیری آن در تحقیقات تجربی برداشته شده است. در گام نخست، کوشش شده از طریق واکاوی‌‌های عقلی و منطقی در تعاریف پیشین، تعریف مفهومی قابل قبولی از عرفی‌شدن ارائه گردد. مهم‌ترین نتیجه مقاله در این گام، دستیابی به توضیحاتی روشنگر درباره تفکیک سطوح و دامنه عرفی‌شدن و نیز تفکیک میان دو جنبه سلبی و ایجابی آن است. در گام دوم که ناظر به تعریف عملیاتی عرفی‌شدن بوده است، بیش از هفتاد شاخص از طریق استقرا در متون دینی (قرآن کریم و منابع حدیثی شیعه) استخراج و در قالب یک چارچوب مفهومی تنظیم و ارائه شده‌اند. این چارچوب می‌تواند مشکل کمبود سنجه‌‌های غنی و معتبر در تحقیقات بومی عرفی‌شدن را برطرف سازد.
بستان (نجفی), حسین. (1397). بازتعریف مفهوم عرفی‌شدن و شاخص‌یابی آن در منابع اسلامی. فصلنامه علمی پژوهشی راهبرد فرهنگ, 11(42), 7-32. doi: 10.22034/jsfc.2018.82694
MLA
حسین بستان (نجفی). "بازتعریف مفهوم عرفی‌شدن و شاخص‌یابی آن در منابع اسلامی". فصلنامه علمی پژوهشی راهبرد فرهنگ, 11, 42, 1397, 7-32. doi: 10.22034/jsfc.2018.82694
HARVARD
بستان (نجفی), حسین. (1397). 'بازتعریف مفهوم عرفی‌شدن و شاخص‌یابی آن در منابع اسلامی', فصلنامه علمی پژوهشی راهبرد فرهنگ, 11(42), pp. 7-32. doi: 10.22034/jsfc.2018.82694
VANCOUVER
بستان (نجفی), حسین. بازتعریف مفهوم عرفی‌شدن و شاخص‌یابی آن در منابع اسلامی. فصلنامه علمی پژوهشی راهبرد فرهنگ, 1397; 11(42): 7-32. doi: 10.22034/jsfc.2018.82694
)