داوری علمی در فعالیت‌های پژوهشی و آموزشی نقش راهبردی دارد. برحسب گوناگونی این فعالیت‌های، داوری علمی تنوع عرضی می‌یابد. داوری در تنوع طولی به داوری درجه اول و درجه دوم تقسیم می‌شود. توجه به این تنوع طولی نقش مهمی در دغدغه‌های اخلاقی داوران دارد. داوری علمی از طرفی با تولید علم در کشور و توسعه دانشگاه‌ها (منافع ملی و سازمانی) و از طرف دیگر با حقوق اعضای هیئت علمی ارتباط دارد. داوری علمی محتاج دوگونه ترازو است: داوری درست (مصاب به واقع) و داوری اخلاقی (به دور از اجحاف به حقوق افراد و منافع ملی و سازمانی). در این مقاله پس از تعریف داوری علمی و بیان گونه‌های آن به ارائه اصول عمده داوری درست و نیز داوری اخلاقی می‌پردازیم. در هر دو مورد، مطالعه به شیوه تحلیلی ـ منطقی انجام می‌شود.
)