صنایع رسانه‌ای خلاق این ظرفیت را دارند تا نقش‌هایی فراگیرتر از صِرف تولید محصولات برای کسب سود، در پیشرفت تولید ملی ایفا کنند. از این‌رو مسئله اصلی پژوهش حاضر شناسایی ظرفیتها و تعیین اولویت بهره‌برداری از این ظرفیتها در پیشرفت تولید ملی، برای هریک از بازیگران شاخص تولید ملی در ایران است. برای این منظور ابتدا 9 بازیگر اصلی تقویت‌کننده تولید ملی و وظایف آنها به‌وسیله منابع کتابخانه‌ای و مصاحبه با 11 نفر از خبرگان مربوط شناسایی شدند. سپس ظرفیت‌های صنایع خلاق رسانه‌ای در ایران نیز به روش تحلیل مضمون در 3 مضمون فراگیر، 12 مضمون سازمان‌دهنده و 138 مضمون پایه از میان منابع کتابخانه‌ای و 10 مصاحبه با خبرگان استخراج شدند. برای ارزیابی تأثیر این ظرفیتها بر پیشرفت تولید ملی، نخست وزن هر بازیگر از طریق پرسشنامه مقایسات زوجی مشخص شد و پس از آن تأثیر هریک از ظرفیتها بر هر بازیگر در قالب پرسشنامه و مبتنی بر نظر 16 نفر خبرگان و با استفاده از تکنیک تاپسیس شناسایی و اولویت هر ظرفیت مشخص گردید. در نهایت مشخص شد که 5 اولویت برتر ظرفیت‌های صنایع خلاق رسانه‌ای برای پیشرفت در تولید ملی ایران به ترتیب عبارت‌اند از: ارتباطی ـ تعاملی، الگوسازی، نظارتی، انسجام بخشی و تبلیغی ـ ترویجی که در صورت بهره‌برداری از آنها می‌توان موجبات پیشرفت تولید ملی در جمهوری اسلامی ایران را در بعد نرم‌افزاری بیش از پیش فراهم کرد.
جعفرزاده, مجتبی, رازینی, روح‌الله, & گودرزی, غلامرضا. (1401). شناسایی و اولویت‌بندی اثر ظرفیت‌های صنایع خلاق رسانه‌ای بر پیشرفت تولید ملی در ایران. فصلنامه علمی پژوهشی راهبرد فرهنگ, 15(59), 59-84. doi: 10.22034/jsfc.2021.261654.2182
MLA
مجتبی جعفرزاده; روح‌الله رازینی; غلامرضا گودرزی. "شناسایی و اولویت‌بندی اثر ظرفیت‌های صنایع خلاق رسانه‌ای بر پیشرفت تولید ملی در ایران". فصلنامه علمی پژوهشی راهبرد فرهنگ, 15, 59, 1401, 59-84. doi: 10.22034/jsfc.2021.261654.2182
HARVARD
جعفرزاده, مجتبی, رازینی, روح‌الله, گودرزی, غلامرضا. (1401). 'شناسایی و اولویت‌بندی اثر ظرفیت‌های صنایع خلاق رسانه‌ای بر پیشرفت تولید ملی در ایران', فصلنامه علمی پژوهشی راهبرد فرهنگ, 15(59), pp. 59-84. doi: 10.22034/jsfc.2021.261654.2182
VANCOUVER
جعفرزاده, مجتبی, رازینی, روح‌الله, گودرزی, غلامرضا. شناسایی و اولویت‌بندی اثر ظرفیت‌های صنایع خلاق رسانه‌ای بر پیشرفت تولید ملی در ایران. فصلنامه علمی پژوهشی راهبرد فرهنگ, 1401; 15(59): 59-84. doi: 10.22034/jsfc.2021.261654.2182
)