1
دانشآموخته مقطع دکتری دانشکده عمران دانشگاه صنعتی شریف
2
عضو هیئت علمی شورایعالی انقلاب فرهنگی
چکیده
مدلهای مفهومی دینداری، در نهایت فهرستی از معرفهای دینداری و یک دستهبندی از این معرفها در قالب ابعاد ارائه میکنند. مسئله اصلی این پژوهش ارزیابی و اصلاح این دستهبندی براساس مشاهدات تجربی است. ادعای پژوهش حاضر این است که اگر دقت لازم در ساخت سنجه انجام بگیرد، نتایج تجربی حاصله، با استفاده از تحلیل عاملی تأییدی و تحلیل عاملی اکتشافی امکان ارزیابی و در نتیجه اصلاح دستهبندی معرفها در مدل مفهومی مبنایی اولیه را خواهد داشت. ادعای دیگر پژوهش این است که با استفاده از رویکردهای شبکهای، امکان تحلیل روابط مستقیم معرفهای دینداری با یکدیگر فراهم است و میتوان از قید ارائه ابعاد در مدلسازی مفهومی دینداری صرفنظر کرد. در تحلیل عاملی تأییدی، سنجه حاصل از مدل مختار، مدل شجاعیزند، پس از ادغام دو بعد ایمانیات و اعتقادات مورد تأیید تجربی قرار گرفت. در تحلیل عاملی اکتشافی، یک عامل اصلی که حدود نیمی از کل دینداری را توصیف میکند در کنار سه عامل کوچک کشف شد. در روش شبکهمبنا نشان داده شد که اولاً اعتقادات و ایمانیات در مقایسه با شرعیات و عبادیات، در ساختار دینداری جامعه هدف، از مرکزیت و اهمیت بالاتری برخوردارند و ثانیاً بهطور کلی مرکزیت و اهمیت شرعیات در آقایان در مقایسه با خانمها و مرکزیت و اهمیت عبادیات در خانمها در مقایسه با آقایان بیشتر است.
هادوی, مجید, & نریمان, سعید. (1400). مطالعه تجربی ارتباطات بین معرفهای دینداری؛ با استفاده از سه روش تحلیل عاملی تأییدی، تحلیل عاملی اکتشافی و یک روش شبکهمبنا. فصلنامه علمی پژوهشی راهبرد فرهنگ, 14(56), 57-91.
MLA
مجید هادوی; سعید نریمان. "مطالعه تجربی ارتباطات بین معرفهای دینداری؛ با استفاده از سه روش تحلیل عاملی تأییدی، تحلیل عاملی اکتشافی و یک روش شبکهمبنا". فصلنامه علمی پژوهشی راهبرد فرهنگ, 14, 56, 1400, 57-91.
HARVARD
هادوی, مجید, نریمان, سعید. (1400). 'مطالعه تجربی ارتباطات بین معرفهای دینداری؛ با استفاده از سه روش تحلیل عاملی تأییدی، تحلیل عاملی اکتشافی و یک روش شبکهمبنا', فصلنامه علمی پژوهشی راهبرد فرهنگ, 14(56), pp. 57-91.
VANCOUVER
هادوی, مجید, نریمان, سعید. مطالعه تجربی ارتباطات بین معرفهای دینداری؛ با استفاده از سه روش تحلیل عاملی تأییدی، تحلیل عاملی اکتشافی و یک روش شبکهمبنا. فصلنامه علمی پژوهشی راهبرد فرهنگ, 1400; 14(56): 57-91.