آیین پیاده‌روی اربعین یکی از بزرگ‌ترین اجتماعات زیارتی سالانه در دنیا است. از ویژگی‌های این آیین پیاده‌روی در کنار تجربه دینی حاصل از حضور در آن، مشارکت در فعالیت‌ها و خدمات رایگانِ داوطلبانه برای زائران است که مصداق مفهوم خیرِ دینی است. نمودهای این فعالیت‌ها و مشارکت‌های خیر دینی، دو سپهر عراقی و ایرانی دارد. از یک‌سو، عراقیان سهم اصلی و اکثریت در خدمات به زائران را بر عهده دارند. از سوی دیگر همراه با توجه به افزایش تعداد زایران ایرانی، مشارکت آنان در خدمات به زائران هم در حال افزایش است. روش پژوهش کیفی و با استفاده از تکنیک‌های مصاحبه و مشاهده مشارکتی با ثبت داده‌هایی همچون عکس، فیلم و یادداشت‌های میدانی بوده است. بر اساس یافته‌های پژوهش هفت نوع فعالیت خیر دینی در خدمات‌دهی داوطلبانه به زائران شناسایی شد. نتایج پژوهش نشان می‌دهد که فعالیت‌ها و خدمات عراقیان و ایرانیان به‌رغم شباهت‌های کلی، شامل تفاوت‌های اساسی، از جمله در شیوه مدیریت و تأسیس موکب‌ها، نقش حکومت در سازماندهی اجرایی اربعین، انگیزه‌های سیاسی و انقلابی از فعالیت های خیر دینی و میزان رقابت برای خدمت رسانی می‌شود. بر این اساس، دلالت‌های نتایج پژوهش برای سیاستگذاریِ مناسب در نحوه مواجهه نظام حکمرانی با امر دینی و کنش‌های خیر در آیین پیاده‌روی اربعین مورد بحث قرار گرفته است.
پویافر, محمدرضا. (1399). خیر ایرانی ـ خیرِ عراقی؛ مقایسه الگوی فعالیت‌های خیر دینی ایرانیان و عراقیان در آیین پیاده‌روی اربعین. فصلنامه علمی پژوهشی راهبرد فرهنگ, 13(52), 39-74. doi: 10.22034/jsfc.2021.126586
MLA
محمدرضا پویافر. "خیر ایرانی ـ خیرِ عراقی؛ مقایسه الگوی فعالیت‌های خیر دینی ایرانیان و عراقیان در آیین پیاده‌روی اربعین". فصلنامه علمی پژوهشی راهبرد فرهنگ, 13, 52, 1399, 39-74. doi: 10.22034/jsfc.2021.126586
HARVARD
پویافر, محمدرضا. (1399). 'خیر ایرانی ـ خیرِ عراقی؛ مقایسه الگوی فعالیت‌های خیر دینی ایرانیان و عراقیان در آیین پیاده‌روی اربعین', فصلنامه علمی پژوهشی راهبرد فرهنگ, 13(52), pp. 39-74. doi: 10.22034/jsfc.2021.126586
VANCOUVER
پویافر, محمدرضا. خیر ایرانی ـ خیرِ عراقی؛ مقایسه الگوی فعالیت‌های خیر دینی ایرانیان و عراقیان در آیین پیاده‌روی اربعین. فصلنامه علمی پژوهشی راهبرد فرهنگ, 1399; 13(52): 39-74. doi: 10.22034/jsfc.2021.126586
)