پرسش از نظم اجتماعی و چگونگی ماندگاری جوامع همواره در محور مباحث جامعه‌شناسی قرار داشته است. تأملات نظری، تجارب عینی و اتخاذ سیاستهای اجتماعی، پیوسته بر عمق درک چیستی و چگونگی نظم اجتماعی افزوده است. بر این اساس، پرسش اصلی در مقاله حاضر عبارت است از اینکه در پاسخگویی به مسئله نظم اجتماعی کدام یک از انواع کنش متقابل (گسسته یا پیوسته) غلبه داشته است؟ بازخوانی کلاسیکها از یک طرف و دقت در میزان قوت و گستره جریانهای بازگشت به تعاون، تعاونی و انجمنگرایی از طرف دیگر، ضمن آنکه نشان داد تلاشهای فراوانی در دوره مدرن برای پاسخگویی به نیازِ همبستگی اجتماعی و نظم اجتماعی پایدار و پویا انجام شده است، اما این واقعیت را نیز آشکار ساخت که همواره کنشِ متقابلِ گسسته بر کنشِ متقابلِ پیوسته (یاریگری) ترجیح داده شده و بلکه جایگزین آن گردیده است. از این‌رو، می‌توان گفت که پاسخها به پرسش نظم اجتماعی، علی‌رغم تنوعشان بر محور کنشِ متقابلِ گسسته استوار گردیدهاند. به‌نظر میرسد تقدم تاریخی و اجتنابناپذیر تغییرشناسی بر شناخت نظم و ماهیت ایدئولوژیهای مؤثر در جامعه‌شناسی، سهم بهسزایی در پیدایی این وضعیت داشتهاند.
مهام, محمود. (1399). رقابت و نظم اجتماعی؛ نقد جامعه‌شناسی گسستهگرا بر مبنای یافتههای «انسان‌شناسی یاریگری». فصلنامه علمی پژوهشی راهبرد فرهنگ, 13(50), 7-38. doi: 10.22034/jsfc.2020.119939
MLA
محمود مهام. "رقابت و نظم اجتماعی؛ نقد جامعه‌شناسی گسستهگرا بر مبنای یافتههای «انسان‌شناسی یاریگری»". فصلنامه علمی پژوهشی راهبرد فرهنگ, 13, 50, 1399, 7-38. doi: 10.22034/jsfc.2020.119939
HARVARD
مهام, محمود. (1399). 'رقابت و نظم اجتماعی؛ نقد جامعه‌شناسی گسستهگرا بر مبنای یافتههای «انسان‌شناسی یاریگری»', فصلنامه علمی پژوهشی راهبرد فرهنگ, 13(50), pp. 7-38. doi: 10.22034/jsfc.2020.119939
VANCOUVER
مهام, محمود. رقابت و نظم اجتماعی؛ نقد جامعه‌شناسی گسستهگرا بر مبنای یافتههای «انسان‌شناسی یاریگری». فصلنامه علمی پژوهشی راهبرد فرهنگ, 1399; 13(50): 7-38. doi: 10.22034/jsfc.2020.119939
)