پژوهش حاضر با هدف بررسی وضعیت هوش اخلاقی دانشجویان دانشگاه‌های دولتی شهر تهران صورت پذیرفت. تعداد 369 نفر از دانشجویان دانشگاه‌های امیرکبیر، تربیت‌مدرس، تربیت‌معلم، تهران، شهید بهشتی و صنعتی شریف به‌طور تصادفی انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه 40 گویه‌ای شایستگی اخلاقی (MCI) لنیک و کیل با 10 مؤلفه بود. نوع تحقیق توصیفی پیمایشی بوده و در تحلیل داده‌ها از آزمون t تک‌نمونه‌ای، آزمون فریدمن و آزمون همبستگی استفاده شد. یافته‌ها نشان داد شایستگی‌های اخلاقی ثبات عملکرد، راستگویی، استقامت و پافشاری برای حق، پایبندی به‌عهد، مسئولیت‌پذیری برای انتخاب‌های شخصی، اقرار به اشتباهات و شکست‌ها، قبول مسئولیت برای خدمت به دیگران، اهمیت دادن خودجوش به دیگران، توانایی در بخشش اشتباهات خود، توانایی در بخشش اشتباهات دیگران در میان دانشجویان در حد بالای متوسط بود. نتایج آزمون فریدمن نیز نشان داد بین مؤلفه‌های هوش اخلاقی تفاوت معناداری وجود دارد. همچنین نتایج آزمون همبستگی بر رابطه مثبت و معناداری میان سن، سطح تحصیلات و هوش اخلاقی دلالت داشت.
)