2
کارشناسی‌ارشد مدیریت دولتی واحد علوم و تحقیقات دانشگاه آزاد اسلامی
چکیده
هدف از این تحقیق شناسایی عوامل موثر بر نگهداری و ترک خدمت کارکنان دانش‌محور و شناسایی نقاط ضعف در این عرصه و ارائه پیشنهاد جهت رفع آنها می‌باشد. از آنجا که جهاد دانشگاهی برای تحقق مأموریت خویش از کارکنان دانش‌محور بهره می‌برد، جامعه آماری در این تحقیق، اعضای هیئت علمی جهاد دانشگاهی و کارشناسان با مدرک لیسانس و بالاتر که به‌نوعی در انجام طرح‌های تحقیقاتی این سازمان فعالیت نموده‌اند، درنظر گرفته شده است. این تحقیق از لحاظ هدف، کاربردی است و اطلاعات موردنیاز از طریق پرسشنامه جمع‌آوری شده است. نتایج به‌دست آمده نشان می‌دهد که بین متغیرهای اصلیِ برنامه‌ریزی توسعه فردی، فرایند اجتماعی‌شدن و برنامه‌ریزی توسعه سازمانی با نگهداری کارکنان دانش‌محور و نیز بین شوک‌های کاری با ترک خدمت کارکنان دانش‌محور رابطه معناداری وجود دارد. همچنین مطابق با نتایج این تحقیق بین متغیرهای فرعیِ ترسیم مسیر شغلی و ارتقای سازمانی، ایجاد فضای توسعه دانش فردی، مشارکت در تصمیم‌سازی، زمان حضور منعطف و شناور، توسعه ارتباطات در گروه‌های کاری، انجام فعالیت‌های چالشی، استقلال عمل در فعالیت‌ها، نظام‌های پرداخت و پاداش مناسب، مشارکت در اهداف تجاری سازمان با نگهداری کارکنان دانش‌محور و از سوی دیگر بین برآورده نشدن انتظارات شغلی و کاهش شأن و منزلت کار با ترک خدمت کارکنان دانش‌محور رابطه معناداری وجود دارد؛ همچنین اولویت تأثیر متغیرها نیز به‌ترتیب ذکر شده مورد تأیید قرار گرفته است.
افجۀ, سیدعلی‌اکبر, & صالح غفاری, عادل. (1392). عوامل مؤثر بر نگهداری و ترک خدمت کارکنان دانش‌محور؛ مورد مطالعه: جهاد دانشگاهی واحد تهران. فصلنامه علمی پژوهشی راهبرد فرهنگ, 6(21), 79-112.
MLA
سیدعلی‌اکبر افجۀ; عادل صالح غفاری. "عوامل مؤثر بر نگهداری و ترک خدمت کارکنان دانش‌محور؛ مورد مطالعه: جهاد دانشگاهی واحد تهران". فصلنامه علمی پژوهشی راهبرد فرهنگ, 6, 21, 1392, 79-112.
HARVARD
افجۀ, سیدعلی‌اکبر, صالح غفاری, عادل. (1392). 'عوامل مؤثر بر نگهداری و ترک خدمت کارکنان دانش‌محور؛ مورد مطالعه: جهاد دانشگاهی واحد تهران', فصلنامه علمی پژوهشی راهبرد فرهنگ, 6(21), pp. 79-112.
VANCOUVER
افجۀ, سیدعلی‌اکبر, صالح غفاری, عادل. عوامل مؤثر بر نگهداری و ترک خدمت کارکنان دانش‌محور؛ مورد مطالعه: جهاد دانشگاهی واحد تهران. فصلنامه علمی پژوهشی راهبرد فرهنگ, 1392; 6(21): 79-112.
)