مطالعه حاضر با هدف تعیین تأثیر زیارت بر ابعاد مثبت و منفی احساس تنهایی دانشجویان انجام گردید. به این منظور 389 دانشجو در دو گروه دانشجویان زائر (گروه آزمایش شامل60 مرد و 151 زن) و دانشجویان غیرزائر (گروه کنترل شامل 59 مرد و 119 زن) از سه دانشگاه شهر تهران، به شیوه نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار‌های مورد استفاده در این پژوهش پرسش‌نامه احساس تنهایی ایرانی (ILQ)، پرسش‌نامه احساس تنهایی معنوی ـ مذهبی (S-RLQ) و مقیاس جهت‌گیری مذهبی بود. نتایج پژوهش به تفکیک هر یک از خرده‌‌مقیاس‌ها و با توجه به نقش تعدیل‌کنندگی جهت‌گیری مذهبی و جنس، از طریق روش تحلیل کواریانس مورد بررسی قرار گرفت و مشخص گردید که زیارت (به طور خاص زیارت امام رضا(ع)) به‌عنوان یک رفتار دینی، از طریق برقراری پیوند‌‌های عاطفی و معنوی میان زائران و اولیاء الهی، در افرادی که جهت‌گیری مذهبی پایین‌تری داشتند، موجب کاهش ابعاد منفی احساس تنهایی گردید. به‌علاوه زیارت در سطوح بالای جهت‌گیری مذهبی، موجب افزایش بعد مثبت تنهایی در زنان و کاهش آن در مردان شد.
)