با گسترش تربیت مدرن در عصر حاضر، ارتباط فرآیند تربیت با عناصر فرهنگ بومی دشوارتر گشته است و با تأکید بر این ارتباط، «چالش ناهماهنگی نظام تربیتی مدرن با فرهنگ بومی جوامع» بیشتر رخ می‌نماید. یکی از عوامل این چالش، وجود ناسازگاری بین فلسفه تربیتی مدرن با فرهنگ بومی است. لذا به‌نظر می‌رسد برای مواجهه با این چالش ، باید «فلسفه تربیتی اجتماع» را با تکیه بر عناصر اسلامی و ایرانی فرهنگ بومی تدوین کنیم تا با التزام به آن، نهادهای تربیتی مدرن - نظیر دانشگاه‌ها و مدارس - با فرهنگ بومی جامعه اسلامی ، هماهنگ شوند. البته تدوین این چهارچوب نظری ، تنها در صورتی برای مواجهه با چالش فوق، موثرخواهد بود که: 1. بر مبانی فکری و نظام ارزشی مقبول جامعه اسلامی تکیه نماید. 2. با مشارکت فکری فرهیختگان و فیلسوفان تربیتی جامعه تدوین گردد. 3. نسبت به فلسفه تربیتیِ شخصیِ آحاد مربیان، انعطاف‌پذیر باشد. 4. مقتضیات فرهنگی و چالش‌های جریان تربیت در جامعه اسلامی را مدنظر قرار دهد. 5. سیاست‌گذاران و مدیران ارشد نهادهای تربیتی نسبت به مفاد آن توافق نمایند. 6. عموم کارگزاران تربیت، آن را پذیرفته و نسبت به آن التزام عملی داشته باشند و 7. فلسفه تربیتی نهادهای تربیتی مدرن با توجه به آن بازسازی شود. این مقاله پس از تبیین ضرورت تدوین این چهارچوب نظری کلان، خصوصیات «فلسفه تربیت در جمهوری اسلامی ایران» را تبیین می‌کند و التزام به آن را پیش‌نیاز تحول اساسی در نهادهای تربیتی مدرن جامعه اسلامی ما می‌داند.
صادق‌زاده قمصری, علیرضا. (1391). تدوین «فلسفه تربیتی اجتماع» متناسب با فرهنگ اسلامی و ایرانی: پیش‌نیاز تحول اساسی در نظام‌های تربیتی مدرن. فصلنامه علمی پژوهشی راهبرد فرهنگ, 5(شماره 18-17), 51-91.
MLA
علیرضا صادق‌زاده قمصری. "تدوین «فلسفه تربیتی اجتماع» متناسب با فرهنگ اسلامی و ایرانی: پیش‌نیاز تحول اساسی در نظام‌های تربیتی مدرن". فصلنامه علمی پژوهشی راهبرد فرهنگ, 5, شماره 18-17, 1391, 51-91.
HARVARD
صادق‌زاده قمصری, علیرضا. (1391). 'تدوین «فلسفه تربیتی اجتماع» متناسب با فرهنگ اسلامی و ایرانی: پیش‌نیاز تحول اساسی در نظام‌های تربیتی مدرن', فصلنامه علمی پژوهشی راهبرد فرهنگ, 5(شماره 18-17), pp. 51-91.
VANCOUVER
صادق‌زاده قمصری, علیرضا. تدوین «فلسفه تربیتی اجتماع» متناسب با فرهنگ اسلامی و ایرانی: پیش‌نیاز تحول اساسی در نظام‌های تربیتی مدرن. فصلنامه علمی پژوهشی راهبرد فرهنگ, 1391; 5(شماره 18-17): 51-91.
)