1. امیرخانی، امیرحسین؛ مهدی شهبازی و اکبر بهمنیچوبستی. (1390). شناسایی عوامل محیطی مؤثر در برنامهریزی راهبردی فرهنگی کشور. فرهنگ در دانشگاه اسلامی. سال 15. شماره 2.
2. پارسانیا، حمید. (1392). نظریه و فرهنگ: روششناسی بنیادین تکوین نظریههای علمی. راهبرد فرهنگ. شماره 23.
3. خمینی، حسن. (1386). آسیبشناسی جمهوری اسلامی. حضور. شماره 63.
4. خوشگویانفرد، علیرضا. (1386). روششناسی کیو. تهران: مرکز تحقیقات صدا و سیما.
5. خوشفر، غلامرضا؛ حیدر جانعلیزاده؛ فاطمه اکبرزاده و حمید دهقانی. (1394). سرمایه فرهنگی و شادی جوانان. انجمن ایرانی مطالعات فرهنگی و ارتباطات. سال 11. شماره 38.
6. خوشگویانفرد، علیرضا. (1389). روششناسی کیو. تهران: پژوهشگاه فرهنگ هنر و ارتباطات.
7. خوشگویانفرد، علیرضا. طیبه زرگر و فرشاد تجاری. (1388). شناسایی نگرش بانوان ورزشکار نسبت به حجاب در ورزش بهکمک روش کیو. اسلام و علوم اجتماعی. سال اول. شماره 1.
8. دادگر، یدالله و محمدباقر نجفی. (1385). سرمایه اجتماعی و بازتولید آن در عصر پیامبر اسلام. اقتصاد اسلامی. سال 6. شماره 24.
9. داناییفرد، حسن؛ اسدالله کردنائیج و سمانه لاجوردی. (1390). ارتقاء ظرفیت خطمشیگذاری کشور: گونهشناسی نقش کانونهای تفکر. مدیریت دولتی. سال 6. شماره 3.
10. داوری، رضا. (1385). حرف زدن راجع به فرهنگ هم آسان است و هم سخت. ماهنامه مهندسی فرهنگی. شماره 6 و 7.
11. دفتر طرحهای ملی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی. (1380). یافتههای پیمایش در 28 استان کشور: ارزشها و نگرشهای ایرانیان. تهران: دفتر انتشارات طرح ملی ارزشها و نگرشها.
12. رشیدپور، علی و علیرضا مرادی. (1389). چالشها و آسیبهای فراروی فرهنگ و مدیریت فرهنگی. مهندسی فرهنگی. سال 5. شماره 47 و 48.
13. روحانی، حسن. (1382). تکانههای آسیبهای اجتماعی و پیامدهای ناگوار. راهبرد. شماره 27.
14. روحانی، حسن. (1387). مهندسی فرهنگی: از نظریه تا عمل. راهبرد. شماره 47.
15. سلیمیبنی، صادق. (1392). وضعیتسنجی فرهنگی نظام جمهوری اسلامی درآغاز دهه چهارم انقلاب: قوتها. مطالعات انقلاب اسلامی. شماره 35.
16. سیدامامی، کاووس و رضا منتظریمقدم. (1391). نقش فرهنگ اعتماد و عملکرد نهادهای سیاسی در ایجاد اعتماد سیاسی: بررسی پیمایشی دانشجویان دانشگاههای تهران. پژوهشنامه علوم سیاسی. سال 7. شماره 4.
17. کاووسی، اسماعیل و محمد حسنپور. (1386). بررسی عوامل مؤثر در ارتقاء سطح فرهنگ عمومی از دیدگاه مدیران فرهنگ و ارشاد اسلامی. مجله مدیریت فرهنگی. سال اول. پیش شماره اول.
18. کلانتری، عبدالحسین؛ جلیل عزیزی و سعید زاهد زاهدانی. (1388). هویت دینی و جوانان: جوانان شهر شیراز. تحقیقات فرهنگی. سال 2. شماره 6.
19. گنجی، محمد و احسان الماسی بیدگلی. (1391). مطالعه وضعیت کیفیت فرهنگی و اجتماعی زندگی شهروندان. فصلنامه انجمن ایرانی مطالعات فرهنگی و ارتباطات. سال 7. شماره 27.
20. لاجوردی، اشرف. (1389). نقش کانونهای تفکر دارای مجوز از وزارت علوم، تحقیقات و فنّاوری در خطمشیهای عمومی: پژوهشی بر مبنای روش کیو. پژوهش و برنامهریزی در آموزش عالی. شماره 55.
21. مدیریت رصد و افکارسنجی نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها. (1390). سنجش نگرش دانشجویان نسبت به تقلید دینی (رصد 9). تهران: معاونت مطالعات راهبری نهاد.
22. مؤمنی، منصور و علی فعال قیومی. (1391). تحلیلهای آماری با استفاده از SPSS. تهران: مؤلف.
23. نصیریزاده، حمیدرضا و جلیل توتونچی. (1383). بررسی وضعیت فرهنگی شهرستانهای یزد با استفاده از روش تاکسونومی. کاوشنامه زبان و ادبیات فارسی. شماره 8.
24. نظرپور، محمدنقی و مصطفی منتظریمقدم. (1387). فرهنگ اعتمادساز در اندیشه دینی و نقش آن در توسعه اقتصادی. اقتصاد اسلامی. شماره 31.
25. وزارت ورزش و جوانان (معاونت مطالعات و پژوهشهای جوانان). (1392). پیمایش ملی ارزشها و نگرشهای جوانان در سال 92 . تهران: عدم انتشار.
26. همتی، رضا و وکیل احمدی. (1393). تحلیل جامعهشناختی از وضعیت فرهنگ شهروندی و عوامل تبیینکننده آن (مورد مطالعه: شهر ایوان). فصلنامه برنامهریزی رفاه و توسعه اجتماعی. شماره 18.
27. Brown, S. R. (2006). A Match Made in Heaven: A Marginalized Methodology for Studying the Marginalized. Quality & Quantity. 40, pp. 361-382.
28. JO, Kae Hwa; AN, Gyeong-Ju; DOORENBOS. (2012). Attitudes of Korean Adults towards Human Dignity: A Q Methodology Approachjjns. Japan Journal of Nursing Science. 9. pp. 101-111.
29. Khoshgooyanfard, A. (2011). How People Think about a TV Program: A Q-methodology Approach. The Qualitative Report. 16 (2). pp. 482-493.
30. Prateepko, T. & V. Chongsuvivatwong. (2009). Patterns of Perception toward Influenza Pandemic among the Front-Line Responsible Health Personnel in Southern Thailand: a Q Methodology Approach. BMC Public Health. 161 (9).
31. Ramlo, S. E. & I. Newman. (2011). Q Methodology and Its Position in the MixedMethods Continuum. Operant SubjectiVity: The International Journal of Q Methodology. 34 (3). pp. 172-191.
32. Stephenson, W. (1993/1994). Introduction to Q-Methodology. Operant Subjectivity. 17 (1/2). pp. 1-13.
33. Storksen, I. & A. A. Thorsen. (2011). Young Children’s Participation in a Q Study with Visual Images: Some Comments on Reliability and Validity. Operant Subjectivity: The Internation Journal of Q Methodology. 34 (3). pp. 146-171.