2
کارشناسی‌ارشد مدیریت دولتی واحد علوم و تحقیقات دانشگاه آزاد اسلامی
چکیده
هدف از این تحقیق شناسایی عوامل موثر بر نگهداری و ترک خدمت کارکنان دانش‌محور و شناسایی نقاط ضعف در این عرصه و ارائه پیشنهاد جهت رفع آنها می‌باشد. از آنجا که جهاد دانشگاهی برای تحقق مأموریت خویش از کارکنان دانش‌محور بهره می‌برد، جامعه آماری در این تحقیق، اعضای هیئت علمی جهاد دانشگاهی و کارشناسان با مدرک لیسانس و بالاتر که به‌نوعی در انجام طرح‌های تحقیقاتی این سازمان فعالیت نموده‌اند، درنظر گرفته شده است. این تحقیق از لحاظ هدف، کاربردی است و اطلاعات موردنیاز از طریق پرسشنامه جمع‌آوری شده است. نتایج به‌دست آمده نشان می‌دهد که بین متغیرهای اصلیِ برنامه‌ریزی توسعه فردی، فرایند اجتماعی‌شدن و برنامه‌ریزی توسعه سازمانی با نگهداری کارکنان دانش‌محور و نیز بین شوک‌های کاری با ترک خدمت کارکنان دانش‌محور رابطه معناداری وجود دارد. همچنین مطابق با نتایج این تحقیق بین متغیرهای فرعیِ ترسیم مسیر شغلی و ارتقای سازمانی، ایجاد فضای توسعه دانش فردی، مشارکت در تصمیم‌سازی، زمان حضور منعطف و شناور، توسعه ارتباطات در گروه‌های کاری، انجام فعالیت‌های چالشی، استقلال عمل در فعالیت‌ها، نظام‌های پرداخت و پاداش مناسب، مشارکت در اهداف تجاری سازمان با نگهداری کارکنان دانش‌محور و از سوی دیگر بین برآورده نشدن انتظارات شغلی و کاهش شأن و منزلت کار با ترک خدمت کارکنان دانش‌محور رابطه معناداری وجود دارد؛ همچنین اولویت تأثیر متغیرها نیز به‌ترتیب ذکر شده مورد تأیید قرار گرفته است.
افجۀ, سیدعلی‌اکبر, صالح غفاری, عادل. (1392). عوامل مؤثر بر نگهداری و ترک خدمت کارکنان دانش‌محور؛ مورد مطالعه: جهاد دانشگاهی واحد تهران. فصلنامه علمی پژوهشی راهبرد فرهنگ, 6(21), 79-112.
MLA
سیدعلی‌اکبر افجۀ; عادل صالح غفاری. "عوامل مؤثر بر نگهداری و ترک خدمت کارکنان دانش‌محور؛ مورد مطالعه: جهاد دانشگاهی واحد تهران". فصلنامه علمی پژوهشی راهبرد فرهنگ, 6, 21, 1392, 79-112.
HARVARD
افجۀ, سیدعلی‌اکبر, صالح غفاری, عادل. (1392). 'عوامل مؤثر بر نگهداری و ترک خدمت کارکنان دانش‌محور؛ مورد مطالعه: جهاد دانشگاهی واحد تهران', فصلنامه علمی پژوهشی راهبرد فرهنگ, 6(21), pp. 79-112.
VANCOUVER
افجۀ, سیدعلی‌اکبر, صالح غفاری, عادل. عوامل مؤثر بر نگهداری و ترک خدمت کارکنان دانش‌محور؛ مورد مطالعه: جهاد دانشگاهی واحد تهران. فصلنامه علمی پژوهشی راهبرد فرهنگ, 1392; 6(21): 79-112.
)